Jeden z bardziej rozczarowujących wywiadów, oczywiście jeżeli chodzi o odpowiedzi
Wpis z serii "pojawiam się i znikam"
w didaskaliach, ależ Pitt jest śliczny w tym filmie
2. Jaki byłby Twój Tyler Durden? [ Mam nadzieję, że widziałaś Fight Club i możesz się do tego odnieść na swój sposób. Tu także chodzi o to, że gdybyś mogła być jakąś postacią z filmu czy książki to kim byś była? A może masz w dupie postacie fikcyjne i sama jesteś swoim nieidealnym ideałem? Czy po prostu jest jakaś postać, której cechy chętnie byś przygarnęła, a może już je masz?] Tak widziałam ten film, nie są to moje klimaty, bo to napierdalanka z przesłaniem, ale jednak przemoc, ale oczywiście rozumiem o co pytasz.
Kiedyś może widziałabym siebie, jako tę laskę odjechaną, chudą - to szalenie ważne, a może najważniejsze, zagubioną pozornie i drącą non stop faje. Obecnie wiem, że nie ma po co być taką laską. To jest szukanie życiowego guza. Zdziwisz się, ale nie szukam guza. Może to egoistyczne, ale staram się jak szachista wybiegać w przyszłość i zastanawiać się nad konsekwencjami swoich działań. Chcę, żeby było przyjemnie. 
Jakbym już miała kimś być fikcyjnym, to laską ze Sliver'a, czyli Sharon Stone, jako Carly Norris, u boku Williama Baldwin'a, jako Zeke Hawkins, ćwiczyć sobie na paczce i być właśnie zakochaną. Myślę, że potwornie Cię rozczarowałam, że nie marzę o siedzeniu okrakiem na barykadzie, ale mogłabym być jeszcze Scarlet Ohara, chociaż może wolałabym być Retem Butlerem. 
Nie żartuję, życie na podkładzie muzycznym, to to co mnie najbardziej kręci, a nie banany, czy wbijanie szpil medycynie alopatycznej. To ostatnie to jedynie działalność misyjna. 3. Jaki jest Twój wymarzony styl życia, czy może już nim żyjesz albo ile Ci do niego jeszcze brakuje? [Czy uważasz, że takie marzenia muszą dotyczyć bogactwa, wielkich sukcesów, mega kariery, czy według Ciebie jest to coś całkiem innego, może mniejszego, bez amerykańskiego snu i modnych wytycznych? Jak idzie Ci dążenie do tego swojego ideału?] To nie ma znaczenia jaka jest moda, jeżeli chodzi o marzenia. Marzenia to marzenia. Oczywiście, że chciałabym, żeby niewinni nie cierpieli, na czele ze zwierzętami, żeby ludzie byli tolerancyjni i takie tam. Ale to nie są marzenia, to raczej światopogląd. Jeżeli chodzi o marzenia, to uważam, że kasa bardzo dużo ułatwia, gdy posiadają ją inteligentni i empatyczni ludzie, do jakich siebie zaliczam. Kariera nie, ale pasja jest niezbędna do wymarzonego życia. Chyba, że kariera jest pasją. 
Spełnienie amerykańskiego marzenia jest świetne, pod warunkiem, że nie przydarzy się idiocie, którym mógłby się stać z tego powodu. Jak jesteśmy odporni na zidiocenie od pieniądza, to naprawdę jest to warte zachodu. Nuworysze od pieniądza robią się zniewoleni, ludzie, którzy wiedzą, wykorzystują pieniądz do osiągnięcia maksymalnej wolności. Własny silny charakter, moc wewnętrzna i pasje są w stanie zastąpić posiadanie pieniędzy, jednak często przy takiej okazji się je mimochodem robi. 4. Które konwenanse i stereotypy jeszcze trzymają Cię w garści, a którym już kopnęłaś w dupę? [ I myślę, że kopnęłaś w dupę już bardzo wiele takich rzeczy, ale być może jest jeszcze coś czego się obawiasz robić, o czym mówić, jak zachowywać i boli Cię to, przeszkadza Ci to w byciu ze sobą totalnie szczerą i prawdziwą./ Czy trudno było Ci płynąć pod prąd, kiedy musiałaś sobie radzić z ocenami innych ludzi, kiedy w Twoim życiu miały miejsce wydarzenia, które nie są powszechnie znane, lubiane, o których mówi się ze wstydem lub wcale się nie mówi.] Wszystko już kopnęłam w żyć, każdy kto zna mnie lepiej, potwierdzi moje słowa. Pod prąd zawsze płynęło mi się bardzo łatwo. Chociaż zwykle nie mówię ludziom tego co myślę, bo to byłoby chamstwem, a jak wspomniałam jestem pacyfistką i nie mam ochoty nikomu sprawiać przykrości. Mam gdzieś znaki zodiaku, ale akurat jestem skorpionem, nigdy nikogo nie zaczepiam, ale jak mnie ktoś przydepnie …
A więc na plażach topless zawsze jestem bez stanika, ale nie na zwykłych.
Nie widzę powodu, żeby ludzi specjalnie prowokować, już moje zwyczajne i grzeczne zachowanie wielu rozjusza. Nie jest to moim celem. Lubię być niezauważona. Gdybyś spotkała mnie na ulicy, czy restauracji, uśmiechnij się, ale nie podchodź i nie pytaj, czy jestem Pepsi, bo to mnie bardzo zakłopocze.
♣ sobotnie serdeczności pepsiak
Blog pepsieliot.com, nie jest jedną z tysięcy stron zawierających tylko wygodne dla siebie informacje. Przeciwnie, jest to miejsce, gdzie w oparciu o współczesną wiedzę i badania, oraz przemyślenia autorki rodzą się treści kontrowersyjne. Wręcz niekomfortowe dla tematu przewodniego witryny. Jednak, to nie hype strategia, to potrzeba. Rzuć też może gałką na to: Dobre suplementy, jedzenie i kosmetyki znajdziesz w Wellness Sklep
Komentarze
Kiedyś, a dawno to było temu, elementem bardzo bardzo bardzo wysokiej i bardzo bardzo bardzo wyrafinowanej kultury osobistej było wyczulenie na dyskomfort innych osób. To było bardzo bardzo bardzo słuszne.
Wiem, że nie o to chodzi, ale współczuję :d
Chyba, że jest się "pestką" ;)