Co zamiast cukru?
Ludzkie kubeczki smakowe są naturalnie zaprogramowane by kochać cukier. Z perspektywy ewolucji słodki smak jest sposobem natury na sygnalizację zerowej lub niskiej toksyczności produktu i zwróceniem uwagi na to, że roślina jest dobrym źródłem energii. Dla „dzikich” ludzi słodycz była kompasem pomocnym w odnajdowaniu bezpiecznej żywności. Teoretycznie cukier z cukierniczki (oczyszczona pszenica oczywiście też, bo to to samo) nie powinien mieć aż takiego wpływu na ból istnienia – są to przecież pokarmy pochodzenia roślinnego – a jednak ciało reaguje na nie smutkiem. Bywa, że koszmarnym smutkiem. Jak się okazuje, smutkiem reaguje nie tylko ciało, ale także umysł, bowiem wielość badań obrazuje jasno, że cukier może być jedną z przyczyn depresji!
Żeby nie być gołosłowną, oto pierwsze badania z brzegu: 1. Badanie przeprowadzone w Baylor College, opublikowane w 2002 roku, analizowało spożycie cukru w 6 krajach. Naukowcy odkryli, że im większa średnia spożycia cukru, tym wyższa zachorowalność na depresję. 2. W Hiszpanii odkryto współzależność pomiędzy konsumpcją fast-foodów i słodyczy z sieciówek a częstotliwością występowania depresji. Odkryli, że uczestnicy należący do grupy z najwyższym spożyciem przetworzonej żywności wykazują znacznie większą tendencję do obniżonego nastroju i depresji w porównaniu do tych, którzy konsumują najmniejsze ilości chemii. 3. Inne badanie z 2014 roku wykazało bezpośrednie połączenie pomiędzy cukrem i depresją. Badano spożycie określonych typów produktów na 260 000 uczestników, którzy uważają (nie musieli mieć diagnozy), że mają depresję. Uznano, że częsta konsumpcja słodyczy, szczególnie napoi dietetycznych typu zero z dużą zawartością węglowodanów, może znacznie podnieść ryzyko depresji. 4. W 2015 roku w USA przeprowadzono badanie, w którym u 70 000 kobiet sprawdzono oddziaływanie dużych stężeń cukru na organizm. Konkluzje były proste – im więcej cukru w diecie, tym więcej symptomów depresji. Wiadomo, Ci z silną wolą i wypracowanymi zdrowymi nawykami żywieniowymi zadowolą się owocowym smoothiskiem, kiścią bananków czy porcją malin. Co jednak, jeśli rezonujesz ze złomem i cukrem z cukiernicy i chociaż bardzo byś chciała, w obliczu napadu na szafkę ze słodyczami jesteś bezbronna? Na ratunek staje wówczas między innymi najzdrowszy, roślinny cukier, i to nie byle jaki! Mowa tu oczywiście o Lucumie. Lucuma to peruwiański owoc nazywany „złotem Inków”. W rejonie Andów od tysiącleci stanowi ona nie tylko przysmak, ale także składnik istotny dla tradycyjnego ziołolecznictwa. Owoce lucumy są bardzo słodkie. Ich smak przyrównuje się do połączenia syropu klonowego, karmelu i batata, podczas gdy zapach zbliżony jest do dojrzałej gruszki.Lucuma zawiera β-karoten, niacynę, potas oraz wapń, a także przeciwutleniacze jak katechiny i epikatechiny. Jej zaletą jest też niski indeks glikemiczny (IG=5). W rejonie Andów stosowaną ją także jako substancję leczniczą, która – jak wierzono – działała przeciwgrzybiczo, antybiotycznie i przeciwdrobnoustrojowo. Ma ona także poprawiać trawienie.
Jak jej użyć?
Możesz na przykład zrobić wegańskie, 2-minutowe lody!
Jak obiecują amerykańskie komedie romantyczne, lody są lekarstwem na każdą chorobę duszy, w szczególności zaś na złamane serce. Nie wierzę w zbawienną moc pasteryzowanego mleka, chemicznej polewy czekoladowej i barwników, wierzę jednak w super siłę bananów i blendera. Co robić? 2 (uprzednio pokrojone i zamrożone) banany, 2-3 łyżeczki lucumy, 1/3 szklanki roślinnego mleka (opcjonalnie) i ulubione dodatki (białko ryżowe, surowe kakao, owoce jagodowe, przyprawy korzenne) wrzucić do blendera i zmiksować na gładką, lodopodobną masę. Robi się w mniej niż dwie minuty, smakuje lepiej niż najlepsze lody, daje energetycznego kopa i skutecznie zaspakaja chęć na słodycze.uściski:)
Komentarze
Pozdrawiam