Jak bardzo Kopciuszek musiał być straszny dla macochy i jej córek?

Pojmując, że wszystko jest po coś, przestajesz mieć pretensje, ba, może nawet z czasem będziesz wdzięczna kaczej rodzinie za średniowieczny chów. Wyobraź sobie, że jesteś kaczą mamuśką, stajesz przed lustrem, a przed chwilą byłaś ohydna dla swojego dziecka łabędzia. I nie ma mamuśka pojęcia na jaki temat śpi, ale czuje ten ból istnienia, i potworny strach. A strach przeradza się w złość, a Ty jesteś pod ręką. I kółko się zamyka. Dlatego nadszedł czas, aby grzecznie podziękować za wikt i opierunek kaczej rodzinie, i udać się w swoją drogę łabędzia. Tylko zostaw ważność łabędzia w psiej budzie.

I taki komć

A co zrobić jeśli rodowe stado kacze wmówiło od niemowlęctwa, że każdy facet mnie zdradzi, oszuka, a z każdej pracy mnie wyleją. Dosłownie od niemowlęctwa każdy zgrzyt w moim domu (np. nieposprzątanie w pokoju tak jak chcieli) kończył się zatroskanym, a co Ty zrobisz w dorosłym życiu, bo każdy się na Tobie pozna? Jak już byłam dorosła, zobaczysz on jest za fajny dla Ciebie, odejdź, bo i tak Cię zdradzi, albo zostawi. Moja pierwsza robota za fajną kasę, jeszcze z miesiąc popracujesz i poznają się na Tobie i Cię wywalą. I wywalili i zdradził. Wiesz, że do tej pory potrafią przypomnieć z radością na ustach, że oni już wtedy wiedzieli, a ja głupia nie.

---

Nie umiem się wyzwolić z tego kołowrotka strachu i nie umiem ich zmienić i tak urządzają mi życie, że każdą sumę (uwierz niemałą, bo co jak co ale talent do zarabiania wielkich sum pieniędzy w miesiąc na utrzymanie roczne, to ja mam), ale wtedy zaczyna się żerowanie i wymyślanie 1001 potrzeb na, które ja muszę dać. Bo dłużej niż ten choinkowy miesiąc nie jestem w stanie pracować. W stadzie zero docenienia, zero mojej ważności od zawsze i wieczny lament, że ośmielam się mieć odmienne zdanie i nie robię wszystkiego czego oni chcą. Gotuję, piorę,  sprzątam, jestem pielęgniarką, salową, parobkiem, dziewką na posyłki, zajmuję się miliardem nie moich spraw, mając dwójkę ludzi na kanapach narzekających i wręcz płaczących, że jestem leniem patentowanym. Oni mogą nic nie robić, bo się źle czują. Ja 2 dni po pełnej narkozie myłam okna, bo kacza matka stwierdziła, że zaplanowała mycie. A ja głupia, na szczęście bez krwotoku, umyłam. Oczywiście, że nikt mi nie podaje w tym domu szklanki wody. Oczywiście, że wiecznie słyszę, jaka jestem niewdzięczna, że się tak mną zajmowali jak byłam mała i bezduszna, że nie dziękuję całując po rękach.

---

Dobrze, że się wygadałaś Carrie, gdyż miałaś taką potrzebę, ale jesteś na tyle świadoma, żeby wiedzieć, że pisałaś prosto z ego. Obrażona, pokrzywdzona, i zupełnie nierozumiejąca co się tutaj z Tobą wyprawia. Bierzesz udział w wirtualnej grze, ale dopóki nie zrozumiesz o co w niej chodzi jesteś graczem przez sen, a gracz, który śpi nigdy nie zazna radości z gry. Będzie zawsze w tyle głowy wystraszony. Z powodu lęków, ego i przekonań, ta gra każdemu w pewnym momencie wydaje się okropna. Do tego stopnia wstrętna i głupia, że sama dziwisz się sobie, że znowu się zalogowałaś. Podejrzewasz nawet, że Cię tu jakimś podstępem zwabiono. Tymczasem ta gra jest cudem gry w szachy, jazdy na snowboardzie, pływania katamaranem, gdy tylko zaczynasz być świadomym, czyli dobrym i rozumnym graczem. Wreszcie zaczynasz się dobrze bawić. Na poziomie ego i nieświadomości, tę sytuację bardzo łatwo wytłumaczyć. Gdy w kaczym gnieździe wykluje się łabędź, śpiące kaczki reagują na dwa sposoby, albo wpędzając dziecko w manię wielkości, albo w kompleks niższości, jak ma to miejsce w Twoim przypadku. Są to silne programy nałożone na umysł, które sprawiają, że masz poczucie niedoborowości, naprzemiennie z poczuciem winy. Wpędzanie w poczucie winy jest idealnym narzędziem, którym ludzie manipulują innych. W tym rodzice, matki, swoje dzieci.

Bardzo często jesteśmy naładowane potencjałem winy. Niekoniecznie o tym mówisz, ale i tak czujesz się winna, a powstrzymując te negatywne uczucie dodatkowo ładujesz się potencjałem winy. Prosząc o wybaczenie, przyznaniem się do błędu sprawiasz, że ta negatywna energia rozprasza się, potencjał winy kurczy się i w końcu znika. Jednak jak już, proś o wybaczenie błędów jeden, jedyny raz, jeśli nie chcesz mieć problemów ze swoją skruchą, gdy natrafisz na manipulanta, który tylko na to czeka, aby Cię od siebie uzależnić. Nie ulegaj prowokacjom manipulantów, inni nie prowokują. W niektórych przypadkach jest jeszcze trudniej, gdy poczucie winy jest całkowicie wyimaginowane. Tak pewnie jest w Twoim przypadku, dlatego wciąż z nimi tkwisz i robisz za wołu pociągowego. Nie masz obowiązku żyć z niszczącymi Cię ludźmi, głęboko uśpionymi, którzy nie chcą się przebudzić. Jest i druga strona medalu, gdy Ty już umiesz grać w tę grę, gdy pojmujesz co tymi ludźmi kieruje, jak bardzo nie mają pojęcia co się z nimi dzieje, jak własnym jadem podwyższają entropię, jak odcinają się od danych, jak niszczą Wszechświat i siebie zupełnie nieświadomie? A Ty możesz spojrzeć na nich z miłością. Bo jest tak, że gdy przestajesz się bać, zaczynasz kochać ludzi, chcesz ich dobra, chcesz im pomóc, bo Ty już wiesz jak jest, że ta gra jest radosna, ciekawa, zabawna, pouczająca, że Simpsy przy naszej grze, to petite pikuś. Gdy jednak wciąż śpisz, albo może ruszyłaś ze skrzyżowania, ale jeszcze sennym krokiem, jeszcze niepewnie, może trochę pełzasz ... Rezygnacja z poczucia winy to najskuteczniejszy sposób przeżycia w agresywnym środowisku, jak w złym domu, więzieniu, gangu, armii, na ulicy, a nawet w szkole. Nie na darmo w środowisku przestępczym funkcjonuje zasada "nie wierz, nie proś, nie bój się". Jest to zasada nietworzenia nadmiernych potencjałów.

U podstaw potencjałów mogących wyrządzić Ci krzywdę w agresywnym środowisku leży poczucie winy. Owszem, można chronić siebie demonstrując siłę i może to zadziałać w środowisku agresywnym. Jednak to mocno ekstensywny sposób, o wiele lepiej zadziała usunięcie ze swojej podświadomości potencjalnej możliwości yyy ... bycia ukaranym. Rzecz w tym, że niezależność i godność osobista są cenione wyżej niż siła fizyczna. Siłę fizyczną ma wielu, a silna osobowość to rzadkie zjawisko. A kluczem do godności osobistej jest brak poczucia winy. Rzeczywista siła Twojego awatara w tej grze nie polega na tym, że możesz komuś przysolić, ale na tym na ile możesz sobie pozwolić być wolną od poczucia winy. Gdy spojrzysz na tych ludzi po prostu ze współczuciem, ale też bez poczucia winy oddalisz się od tego gniazda, gdzie wciąż nie potrafią się dobrze obchodzić z Kopciuszkiem. Z drugiej strony, wyobraź sobie jak bardzo Kopciuszek musiał być wkurwiający dla macochy i jej córek? Czytając bajkę zawsze im współczułam. Nie bądź Kopciuszkiem, nie bądź chodzącym ideałem, po prostu grzecznie spakuj Louisa Vuittona i wynajmij, albo kup coś ślicznego i zacznij żyć bez poczucia winy. Nie ma powodu nie kochać kaczek, macoch, ba, nawet Stalina, to tylko zagubione dusze w fatalnych osobowościach ego, programów, pragnień, uśpienia, niezrozumienia. Aby przekształcać tę grę na tym planie, na przychylną Tobie, nie ma miejsca na żadną walkę i przemoc dokonywaną na samej sobie. Masz prawo być sobą i bez poczucia winy. Jeśli pozwolisz sobie być sobą, odpadnie konieczność usprawiedliwiania się, a strach przed karą rozwieje się.

I wówczas zdarzy się coś dziwnego: nikt nie śmie Cię skrzywdzić

Ani w środowiskach agresywnych, zakładam jednak, że tam Cię nie ma, ale też nikt Cię nie skrzywdzi w domu, ani w pracy, ani na ulicy. A wszystko dlatego, że przepędziłaś ze swojej podświadomości poczucie winy, a na takich liniach życia, gdzie nie ma poczucia winy, scenariusz kary nie istnieje. A więc Carrie, dobrze, że wyrzuciłaś z siebie przez sen to i owo w komencie, ale jak tylko nauczysz się grać w te klocki, pojmiesz, że to są nieszczęśliwi ludzie, ciężko wystraszeni i z zepsutym oprogramowaniem, z ciężkimi przekonaniami, dlatego tacy źli dla Ciebie są. Oni się bardzo boją, podobnie jak Ty. Przemyśl to i teraz o tym nie pisz, bo, póki co, strasznie się nakręcasz i wciąż nie jesteś sobą.

z miłością