Czy ktoś zaledwie myślą może pozbawić Cię luksusu?

Inni ludzie mogą nam zadać przemoc fizyczną, mogą uszkodzić nasze ciało, ale nie są w stanie nas zniszczyć. Możemy to zrobić tylko my sami, ale co z tego, gdy nie mamy w tym temacie zielonego pojęcia. Nie mówię nawet o typie mięczaka, który snuje się po ulicach miast i miedzami wsi (są jeszcze wzruszające miedze z cichymi wierzbami?) i widzi wokół siebie nieprzychylne mu środowisko, albo przeklęte biedą, albo nieprzyjemnie bogate, i on nie rozumie, że to jest jego projekcja rzeczywistości, że to przyciągnął w jakimś celu. Jesteś tym, co myślisz, że jesteś, masz to, co myślisz, że masz. Jesteś odpowiedzialna za siebie, bo to jest Twoja gra. Ty ją wymyślasz.

I taki koment

Gdy wyobrażam sobie to wspaniałe uczucie, gdy mam mój komfortowy dom i dostatek, to czuję, że rozdzielam się z moim ukochanym. On jest dość zniszczony emocjonalnie przez życie i nawet mówił mi wprost, że ma wewnętrzne poczucie gorszości od innych. Gdy przyniosłam raz winogrona, to mówił że nie chce, bo to zbytni luksus. Innym razem mówił, że mógłby mieszkać w przyczepie, nie przeszkadzałoby mu to. Ja myślę, że w takim razie muszę się zająć organizacją naszego komfortu sama, i gdy w końcu kupię dom, to będzie musiał się do niego wprowadzić. Ale nie wiem, czy skoro żyjemy razem i planujemy żyć razem, to czy nasze przyciąganie komfortu się nie sumuje do wspólnej średniej? Bo on przyciąga biedę i wypadki, widzę to wprost. Co chwilę ktoś go oszukuje, albo coś się dzieje, że traci pieniądze, i dzieją się wokół niego wypadki. Mi się to nie zdarza. Czy jego stan ducha pozwala na zamieszkanie w pięknym domu? Czuję, że to nie są jego wibracje. Jak nam pomóc?

---

Tylko Twój partner jest odpowiedzialny za swoje poczucie małości. Nie ma nikogo innego winnego, jeślibyśmy szukali. Historia z winogronami jest tak wariacka, że nierealna, gość nie zasługuje na coś smacznego? W Konopielce by się dobrze poczuł jedząc z wspólnej michy dymiące grule i łyżką zimne zsiadłe mleko z piwniczki? Ale przecież ta dzikość to również cymes, dzisiaj zdecydowanie bardziej wyrafinowany, gdyż prostota jest nowym wykwintem. Wewnętrzne poczucie gorszości? A dlaczego ludzie czują coś takiego? Dlaczego pozwalają swojemu ego sobą rządzić? To wszystko z lenistwa. Lenistwo i zatwardzenie, dwie zmory ludzkości.

Pepsi, a jak wypiszę cele, to samo się wszystko zrealizuje? A Zeland? Czyż nie mówi, żeby się położyć i wizualizować?

Zeland jest wielkim filozofem, naukowcem mistykiem, fizykiem kwantowym, empirykiem, rozpracowuje każdy możliwy wariant. Komu przyszło do głowy, że wystarczy leżeć i wizualizować? Owszem w 5 wymiarze, może tak być, gdy wszystko dzieje się zaraz, ale czy ta niewymierność materialna we śnie Cię nie drażni? Niby przechadzasz się po pałacu, a jakiś taki niematerialny, jak zmyślisz, że są węże, to zaraz się pojawią, a jak zmyślisz, że jest tam miłość, to zjawia się, ale taka jakaś niezaspokajająca emocjonalnie.

Tak naprawdę na tym planie jest przyjemnie grać, a tam jest nudno, sennie, zbyt przestrzennie. Więc graj tutaj, korzystaj ewolucyjnie z tego co wymyślasz, ucz się, ale nie narzekaj. Widzisz gościa, jest fajny, tyle, że kompletnie nieodpowiedzialny. Kolega nie bierze za siebie odpowiedzialności, chce zwalić winę za swoje poczucie małości, na kogoś tam, na życie w Madrycie. Byłaś w Madrycie? Piękne miasto, ale nieludzko gorące, dobrze, że malutkie kanapki fajne robią. Ciekawe, czy Twój narzeczony mógłby zjeść tapaska, czy by go wzdrygnęło od nadmiaru szpanu? Cokolwiek się dzieje niedobrego w życiu Twojego faceta, to wszystko jest jego sprawka. Jego braku odpowiedzialności za swoje życie. Ale, jakoś jest Wam po drodze. W Twojej przestrzeni jest człowiek, który nie lubi luksusu, to rozumiem, można mieć wyrąbane na marmur, ażur z paszminy i kawior. Hippisi z musicalu Hair też mieli. Jednak on jest nieswój, on nie lubi, bo zwala winę, nie bierze odpowiedzialności za swoje życie. Naoglądał się Przekręt'u? W cygańskiej przyczepie? Rili? A może z kwilącym niemowlęciem ze sztuczną pieluchą zamiast biotetrą? On może to sprzedawać, ale dlaczego Ty to kupujesz? To, że należy do permanentnie oszukiwanych, to akurat ładna cecha. Kto lubi oszustów? Ludzi oszukanych się wielbi, naiwni, wierzący, ufni, niemogący założyć, że drugi człowiek to matacz, gdyż sami są przezroczyści jak szkło. Jest pytanie, co ten człowiek robi obok Ciebie? Pewnie też jesteś do niego podobna, dobra, szczera, ale zdecydowanie typ mama, a on niedorosły, więc spoko nieodpowiedzialny syn.

Niech Ci wymieni po 5 celów w życiu, na każdy rodzaj działalności: duchowej, cielesnej i emocjonalnej? Czy chce mówić po włosku, latać odrzutowcem, i ufundować biednym dzieciom park zabaw? Jeśli mógłby mieszkać w przyczepie, to zostanie mu sporo kasy na inne cele? Jakie ma cele Twój narzeczony? Nie jego wibracje są Twój dostatek i dobrostan? On mógłby mieszkać w barakowozie? Czy jego stan ducha pozwoli na zamieszkanie w pięknym domu? Czy to są jego wibracje? To w końcu pałac ma wyższe, czy niższe wibracje niż drewutnia? Czy jego stan ducha stanie na Twojej drodze do parkietu dębowego olejowanego, tekowych tarasów o twardości kamienia i marmurowych blatów? Nie mam pojęcia, ale naprawdę traktujesz tę sytuację, jak poważny problem? No to wizualizuj, wchodź na drogę dobrobytu, miej już ten dom, zbuduj, kup i wtedy zobaczysz. Może niepewny jak Szrek na wizycie u rodziców Fiony, będzie Ci wypominał niestosowność wyrafinowanego designu, albo wręcz przeciwnie. Wszystko zależy od stopnia odpowiedzialności za to co się dzieje w jego życiu, który weźmie na klatę. Ale Ty też.

loveU&U<3