Letnia czekolada reishi na zimno, dla nerwusa i nie tylko

Agnes, pytam pod kątem innej osoby z boreliozą, a chciałam wiedzieć czy miałaś doświadczenie z plazmoterapią, z tym że generatory są różne i postaci tej choroby jest wiele tyle ile osób, i każdy inaczej reaguje. Czysty umysł, program na uzdrowienie (projektowanie poprzez wizualizację obrazu zdrowej siebie) i działanie (też myślenie o sobie) z energią miłości czyli wejście w częstotliwość równowagi, poczucia, że jestem na dobrej drodze, nie schodzę na nieznane ścieżki w ciemny las, zmierzam świetlistą drogą w dobrym kierunku. I jest (będzie, czas przyszły jest teraz) tak jak sobie to projektuję.

A patrząc od strony natury pojęcie „choroba” (to słowo zawiera w sobie ładunek negatywnej energii) nie istnieje, to specjalny program biologiczny, mechanizm przetrwania. Może to brzmieć niedorzecznie z perspektywy człowieka w kieracie matriksu, oddalonego o lata świetlne od swej Istoty, bez zrozumienia po co jest na tym świecie, nieczującego duchowej relacji z sobą samym, to co ten kryzys wywołało było w organizmie wcześniej, ujawnia się kiedy człowiek w zaburzeniu równowagi organizmu doszedł do ściany, kiedy jest w stanie konfliktu wewnętrznego, emocjonalnego wstrząsu, psychicznego stresu (rozwód, śmierć bliskiej osoby, wypadek którego jest sprawcą itd.) kiedy ten stres osiąga stan alarmowy mózg wysyła sygnał do ratowania się przed wyczerpaniem psychicznym i ujawnia się tzw. „choroba” – natura zaprogramowała stan krytyczny na kilka miesięcy, aby człowiek mógł wejść w stan świadomości, oczyścić się ze złogów emocjonalnych (kierowanych do odpowiednich dla nich organów) i wyzdrowieć, powrócić do równowagi… dzieje się tak przy każdym rodzaju „choroby” – jest ona procesem uzdrawiania ciała. I duszy. Przede wszystkim duszy, jednak nie chodzi o zaprzęgnięcie się w trybiki ideologii religijnej, zupełnie nie o to. Tylko potrzeba ten proces uzdrawiania właściwie zrozumieć. Zatem kiedy ciało niedomaga należy rozbijać masę konfliktową emocji (żeby nie stała się twarda jak głaz, wtedy o wyzdrowienie najtrudniej i często nie wychodzi) kompletnie wywrócić swój świat do góry nogami, przewartościować, zmienić nawyki absolutnie, stać się człowiekiem uwolnionym od ciężaru emocji, kochającym życie czyli siebie i ludzi, a więc czującym wewnętrzne szczęście, miłość organiczną. Nie wolno pacjentowi (tfu, kolejne słowo z negatywnym ładunkiem) mówić że umrze, że to koniec, że już do końca życia będzie się zmagał, że będzie gorzej, gdyż wpędza się go w kolejny konflikt emocjonalny i tak to się ciągnie, albo szybko kończy.

Agnes, z żalem wiesz już, że nie ruszysz w drogę, żal musiałabyś zostawić za sobą. Ci, którzy nie rozumieją są też Tobą… jeśli wiesz co mam na myśli, jesteśmy dla siebie lustrem, więc każdą emocję i stan odbijając od siebie, od swojego wnętrza, dostrzegamy w innych, projektujemy w nich taki obraz. A oni na pewno nie są z gruntu złymi ludźmi, poszukaj w nich dobre cechy (tak jak dobre masz w sobie) i na tym się skup, nie ciągnąc za sobą żalu i poczucia skrzywdzenia. Dlatego najpierw to Ty sama pozbądź się niezrozumienia dla ich niezrozumienia i żalu przez to, wejdź na częstotliwość akceptacji, miłości, zaufania i szacunku dla życia, Wszechświata, akceptacji, że jest tak jak jest. Zaprojektuj sobie nowy obraz wewnątrz siebie. Przyszłość jest teraz, w tym momencie, należy ją widzieć w sobie jako stan obecny. Wpisz w google hasło akademia ducha prawo przyciągania, a wszystkiego się dowiesz. Odczuwanie wszelkich stanów i emocji jest dla nas lekcją, którą trzeba właściwie pojąć, nie zatrzymując ich w sobie, one mają płynąć obok obserwowane, bez trzymania ich na uwięzi. Wszystko, czego doświadczamy, ma dobre skutki, bo uczy. Gam Zu Letova. Poszukaj w tych osobach czegoś dobrego i tym do nich przemów, nawet bez użycia słów milcząc można wiele przekazać oczami lub napisz, wyraź jak chcesz, bo to Ty masz czysta wyruszyć w swoją drogę. Oni i każdy inny mają swoją drogę. A tę drogę poza mentalną podróżą można przejść na żywo, nogami, ruszyć w wyznaczoną trasę (codziennie wyruszając i wracając albo będąc w dłuższej wędrówce) medytując skupiać się na oczyszczeniu duszy, a bliscy (od których fizycznie nie odejdziesz, a mentalnie owszem, ich opinie są ich przekonaniem, sami decydują o swoich emocjach, oni też się boją, świadomość tego strachu napełnia siłą) przekonają się, że to się dzieje na poważnie, że nie jest paniką i użalaniem się nad sobą, że właśnie dokonuje się w Tobie zmiana i nie mogą w tym przeszkadzać.