Ekskluzywny Rozwój Osobisty (część 2) Jak tworzymy własną przeszkodę, cechę główną?
44 25 sierpnia 2022
![]()
Część 1 – Rozwój osobisty (część 1). Wady charakteru: 7 głównych cech ego
Każde dziecko rodzi się z listą potrzeb i pragnień
- Niemowlęta potrzebują opieki, troski, uwagi, uczucia, jednym słowem MIŁOŚCI, aby czuć się bezpiecznie.
- Maluchy muszą się bronić i odkrywać swoje możliwości i ograniczenia jako niezależne istoty fizyczne.
- Uczniowie muszą tworzyć relacje i być akceptowani przez rówieśników.
Ale życie nigdy nie jest doskonałe.
W niektórych przypadkach dochodzi do celowego nadużycia. Rodzice mogą być emocjonalnie niedojrzali lub niewrażliwi lub zbyt pochłonięci własnymi problemami, by dbać o potrzeby dziecka.
Nawet najlepsi rodzice są niedoskonali w swojej miłości. Niektórzy fizycznie nie są w stanie zapewnić dziecku optymalnego rodzaju lub wymaganej ilości miłości.
Czasami rodzice po prostu umierają lub znikają z życia.
Oczywiście nie chodzi tylko o rodziców. Rodzeństwo również może mieć destrukcyjny wpływ na dziecko, podobnie jak przyjaciele, sąsiedzi i nauczyciele.
Niektóre badania pokazują, że wpływ rodziców na rozwój dziecka jest widoczny do piątego roku życia, po czym grupy rówieśnicze mają większy wpływ.
Nieuchronnie dziecko nosi w sobie własną wersję cierpienia
Zawsze istnieje pewien stopień, choć niewielki, straty, deprywacji, frustracji, traumy , porzucenia , zaniedbania , znęcania się lub złego traktowania.
![]()
Jak przez 10 dni oczyścić ciało surową dietą roślinną?
Doskonały e-book detoks hormonalny z tygodniowymi przepisami na każdą (polską!) porę roku i z listami zakupów może być również dla Ciebie wstępem do nowego stylu życia!
Strach
Wszystkie główne cechy są oparte na strachu, a strach jest siłą napędową wszystkich negatywnych biegunów nakładek i kosmosu
Po przejściu negatywnych doświadczeń dziecko ma teraz ciągły strach przed PONOWNYM pojawieniem się negatywnych doświadczeń.
„Jeśli życie chce mnie dopaść, może mnie dopaść w każdej chwili. Nigdy nie wiem, gdzie to mnie zaprowadzi”
Strach może być strachem przed ponownym pojawieniem się jakiegoś konkretnego złego doświadczenia lub może być bardziej lękiem przed jakąś okropną rzeczą, która zawsze grozi pogorszeniem sytuacji.
Tak czy inaczej STRACH, STAJE SIĘ GŁĘBOKO ZAKORZENIONYM POCZUCIEM NIEPEWNOŚCI DOROSŁEJ OSOBOWOŚCI.
Główną cechą jest struktura postaci zaprojektowana w celu unikania lub radzenia sobie z określonym rodzajem strachu.
Główne cechy (patrz wpis „Rozwój osobisty (część 1). Wady charakteru: 7 głównych cech ego”) są zbudowane wokół podstawowego strachu, ale tutaj Cię zadziwię, jednak to nie strach jest przyczyną głównej cechy.
Główna cecha działa ze względu na ochronę uważaną za niezbędną przed tym strachem
W ISTOCIE JEST TO STRACH PRZED STRACHEM
Przekonanie, że nie możesz przetrwać, jeśli poddasz się i doświadczysz strachu i tego, co jest podstawą strachu. Na tym fundamencie zbudowana jest ta cała konstrukcja.
Istnieje oczywiście 7 podstawowych lęków dla 7 głównych cech, mamy na myśli owe WADY:
1. Kompleks niższości boi się nieodpowiedniości
2. Samozniszczenie boi się utraty kontroli
3. Męczennictwo boi się poczucia bezwartościowości
4. Kompleks wyższości boi się słabego punktu
5. Chciwość boi się braku, braku wystarczającej ilości
6. Niecierpliwość boi się utraty, utraconych okazji
7. Upór boi się zmiany, nowych sytuacji
Nieporozumienia
Dusza wciąż „pamięta”, jak czuje się doskonała miłość, wolność i bezpieczeństwo, więc trudne realia wcielenia mogą być szokiem.
Negatywne doświadczenia z dzieciństwa, zwłaszcza powtarzające się lub szczególnie traumatyczne, powodują, że dziecko zaczyna konstruować nieco zniekształcony światopogląd. Innymi słowy, dziecko łączy fałszywe przekonania lub negatywne wyobrażenia o sobie, o innych lub ogólnie o życiu.
Charakter nieporozumień dziecka zależy od rodzaju i siły konkretnych bolesnych doświadczeń. Na przykład, jeśli dziecko jest regularnie karane bez wyraźnego powodu, może dojść do wniosku, że „życie chce mnie dorwać”.
Dzieci mają tendencję do nadmiernego uogólniania, więc to błędne przekonanie staje się wszechogarniające.
STAJE SIĘ OSOBISTYM MITEM.
Negatywne zachowanie skąd się bierze?
Dlaczego główna cecha jest negatywna?
Kierowana głęboko zakorzenionym strachem dziecka i sterowana zniekształconym światopoglądem, pojawia się nowa GŁÓWNA CECHA, która wkracza do akcji.
Dziecko myśli na przykład: „Przejmę kontrolę nad swoim bólem, aby powstrzymać życie przed cierpieniem. Zranię się bardziej niż ktokolwiek inny”.
Wybrana przez dziecko strategia przetrwania obejmuje pewien rodzaj konfliktu, wojnę z samym sobą, z innymi lub z życiem.
Jest to defensywny wzorzec zachowania, który z zewnątrz wygląda irracjonalnie, ale z perspektywy dziecka jest w pełni racjonalny.
To właśnie ten sposób działania SKŁADA SIĘ NA NEGATYWNOŚĆ wyłaniającej się w dzieciństwie naczelnej cechy.
Główna cecha jest URZĄDZENIEM DO PRZETRWANIA, a jednym z najsilniejszych zaczepów w osobowości jest wpojone przekonanie, że NIE MOŻESZ BEZ NIEGO PRZETRWAĆ.
Urok głównej cechy wabi tym, że kiedy jest dużo stresu i okoliczności są trudne, to faktycznie z tą cechą przetrwasz.
![]()
Znachorka podjada jabłko (Fisetyna!) i zaraz połknie glukozaminę z chondroityną (Osteocare TiB)
i innymi mega dodatkami, NIE TYLKO dla ODMŁODZENIA swoich chrząstek stawowych!
Zniekształcenie celu życiowego
Celem twojego życia jest jedna z nakładek wybranych przez twoją duszę przed inkarnacją.
Jest 7 możliwych celów:
- Dominacja
- Rozwój (Wzrost)
- Akceptacja
- Poddanie się
- Uległość
- Odrzucenie
- Opóźnienie
Dla duszy celem, który wybiera, jest sposób na ewolucję poprzez życie fizyczne. Gdy jesteśmy wcieleni, dążenie do celu oferuje drogę do radości i spełnienia.
Jednak główną cechą jest dążenie do celu, które STANOWI ZAGROŻENIE DLA STRATEGII PRZETRWANIA OSOBOWOŚCI.
Celem życiowym jest poszukiwanie większej miłości, prawdy i wolności, podczas gdy GŁÓWNA CECHA JEST JAK PASOŻYT żywiący się strachem, fałszem i samoograniczeniem.
Samo szczęście jest „częścią problemu”, czymś, czego należy się bać i unikać w miarę możliwości.
I tak główna cecha, w bezmyślny, przerażający sposób, przekonuje nas, ŻE NEGATYWNOŚĆ JEST JEDYNĄ BEZPIECZNĄ OPCJĄ.
Wyższe zasady, takie jak prawda, radość, wolność i miłość są niezrozumiałe dla głównej cechy i dlatego nie można im ufać.
Główna cecha ZABURZA funkcjonowanie celu, gdy dokonujemy życiowych wyborów
- Miesza nasze czyste pragnienie z naszymi prymitywnymi lękami
- Interpretuje pozytywne opcje jako zagrożenia dla naszego przetrwania
- Oślepia nas na możliwości i sprawia, że nasze szanse na spełnienie są praktycznie niemożliwe
- Przywiązując oczekiwania i warunki do celu, główna cecha „ubarwia” go tak, że nie można go rozpoznać lub staje się akceptowalny tylko w pewnych bardzo ograniczonych okolicznościach
Często w okolicznościach, które są w najlepszym razie niepraktyczne:
np. młoda kobieta z prawdziwymi problemami z kręgosłupem która czuje, że jedynym sposobem, w jaki może być cokolwiek warta w życiu, jest zostanie tancerką baletową.
W ten sposób główna cecha odwraca nas od dodatniego bieguna naszego celu w kierunku jego ujemnego bieguna
Na przykład:
- Jeśli twoim celem jest DOMINACJA, twoja dusza może chcieć pokazać wspaniałe przywództwo (pozytywny biegun dominacji).
Lecz twoja główna cecha przejawia się jako dyktatura .
- Jeśli twoim celem jest AKCEPTACJA, pragnieniem twojej duszy jest nauczyć się akceptować innych bezwarunkowo.
Ale efektem twojej głównej cechy będzie ingracjacja, czyli błaganie o akceptację innych.
- Jeśli twoim celem jest ROZWÓJ, pragnieniem twojej duszy jest posiadanie tego rodzaju kontrastujących doświadczeń, które prowadzą do wspaniałego wglądu i zrozumienia
Ale wpływ twojej głównej cechy tylko wprowadzi cię w zakłopotanie .
Zarządzanie obrazami
Dojrzewanie, czyli przejście od dorastania do dorosłości, jest głównym punktem zwrotnym w czyimkolwiek życiu.
Perspektywa opuszczenia rodzinnego domu i działania jako wolny agent w dorosłym społeczeństwie jest pod pewnymi względami jak rozpoczynanie życia od nowa.
- Wschodzący dorośli muszą czuć się bezpiecznie i pewnie, tak jak niemowlęta.
- Muszą się bronić i odkrywać swoje granice, tak jak małe dzieci.
- Muszą być akceptowani przez rówieśników, podobnie jak dzieci w wieku szkolnym.
Wszystko to może wywołać straszliwy strach, głęboko tkwiący w ich psychice, przed powtórzeniem tego samego rodzaju bolesnych doświadczeń, które miały miejsce w pierwszych latach życia.
Strategia defensywna ma na celu zapobieganie temu zjawisku.
Jednak wyłaniający się dorosły staje przed dylematem:
Chcę być dorosły i być postrzegany jako dorosły. Ale moja normalna strategia przetrwania jest społecznie nie do przyjęcia, bo sprawia, że wyglądam jak dziecko. Muszę się chronić, ale muszę też radzić sobie z tym, jak widzą mnie inni.
Rozwiązaniem jest rozwinięcie „rozsypanej osobowości”.
Wtedy dziecinne lęki, postawy i negatywność zostają ZAMKNIĘTE W ŚRODKU (stają się CIENIEM ), podczas gdy starannie zarządzany wizerunek publiczny zostaje ZAPREZENTOWANY ŚWIATU (PERSONA, czyli osoba).
Ostatnim krokiem, który zdarza się częściej niż nie, jest to, że młody dorosły faktycznie identyfikuje się z własnym wizerunkiem lub osobowością.
Innymi słowy, wierzą we własne kłamstwo. Teraz główną cechą jest zamknięty system, prawie nieunikniony cykl.
Błędne koło
![uroboros uroboros]()
Podobnie jak symboliczny wąż pożerający własny ogon, główną cechą jest błędne koło, które żywi się strachem, iluzją i fałszem.
cdn
![]()
(Visited 2 508 times, 1 visits today)
Dziekuje Pepsi. Te dwa wpisy pomogly mi zrozumiec wiele rzeczy. Xoxo
nie są łatwe, ale kto przez to przejdzie może znacznie bardziej świadomie sobie żyć <3
Hmm, jak Ty to robisz? czytałam o tym, słuchałam, ale nie trafiało. Czytam Ciebie i klika. Będę wracać do tych tekstów po kolejne kliknięcia. Dziękuję
z miłością <3
kurde Pepsi, nic nie kumam
nie widzisz u siebie wady głównej?
widzę deprecjonowanie albo męczeństwo. ale nie łapię jak to się ma do celu duszy
ta wada powstaje w dzieciństwie, jako pozorna ochrona przed tym co nas spotyka. Zwalanie winy na innych, albo mówienie, że nie jestem jeszcze dostatecznie dobra, żeby działać, jest formą zabezpieczenia, to ego udaje, że ta strefa komfortu Cię ochroni. oczywiście jest wręcz przeciwnie.
tak, wadę główną zdecydowanie rozumiem. rozumiem, że (w moim przypadku) deprecjonowanie siebie działa jak pasożyt, który odciąga mnie od poszukiwania większej miłości, prawdy i wolności. przekonuje mnie, że jedyną bezpieczną opcją jest negatywność, a ja wierzę, że jestem niewystarczająca. widzę to. i teraz, jak się to ma do jednego z siedmiu wymienionych przez Ciebie celów duszy? skoro kompleks niższości boi się nieodpowiedniości, to po prostu sobie na tą nieodpowiedniość pozwolić? zaakceptować, że no jestem nieodpowiednia i tyle?
nie, zaakceptować, że tak uważasz, bo akurat taką wadę główną sobie przysposobiłaś. zauważać, kiedy to sobie robisz i próbować raz za razem przynajmniej się z tego zaśmiać, no i praca ze sobą, ze sobą jako dziecko,. Przychodzi do siebie w przeszłości, przytakiwać, i mówić, że teraz chronisz je, żeby się nic nie bało, bo jesteś TY
teraz kliknęło, już kumam. dzięki Pepsi 😀 love!
a co masz na myśli, mówiąc „Samo szczęście jest „częścią problemu”, czymś, czego należy się bać i unikać w miarę możliwości.”?
bo wtedy deprecjonujesz drogę, którą idziesz, a w rzeczywistości ta droga, to działanie, jest sensem najwyższym. masz mieć cel, to jasne, ale najważniejsza jest droga, czyli jakby zapominasz o celu